Diagnosisofmastcellactivationsyndrome_aglobalconsensus-2 (1).pdf vertaald
Categorie: Uncategorized
Mestcelactiveringssyndroom: dit is wat u moet weten wanneer histamine in de war raakt Dr. Jill Carnahan
Mast Cell Activation Syndrome: Here’s What You Need to Know When Histamine Goes Haywire
Het is veilig om te zeggen dat de meesten van ons een scenario hebben meegemaakt waarin we overdreven reageerden. Waar we misschien op een veel overdreven manier reageerden dan de situatie vereiste. Welnu, hetzelfde kan gebeuren met uw cellen in een aandoening die bekend staat als het mestcelactiveringssyndroom – uw mestcellen kunnen een dramatische, overdreven reactie hebben en uw lichaam van top tot teen verwoesten.
In de afgelopen jaren is ons begrip van deze complexe aandoening aanzienlijk gegroeid. En naarmate ons begrip is geëvolueerd, hebben ook onze richtlijnen voor diagnose en ons vermogen om deze melodramatische mestcellen te behandelen, zich ontwikkeld.
Vandaag gaan we onderzoeken wat het mestcelactiveringssyndroom precies is, hoe diagnostische criteria de afgelopen jaren zijn veranderd en 2 fascinerende nieuwe behandelstrategieën. Laten we erin duiken.
Wat veroorzaakt het mestcelactiveringssyndroom (MCAS)?
Mastcelactivatiesyndroom, of MCAS, is een aandoening die wordt veroorzaakt door een overreactieve reactie van een groep cellen die bekend staat als mestcellen . Mestcellen zijn gespecialiseerde immuuncellen die als een soort alarmsysteem dienen. Wanneer mestcellen een vreemde indringer detecteren, geven ze een cascade van pro-inflammatoire signaalmoleculen af in een proces dat bekend staat als degranulatie .
Wanneer mestcellen degranuleren, ontladen ze deze ontstekingsstimulerende signaalmoleculen en activeren ze je immuunsysteem. Normaal gesproken degranuleren deze mestcellen, een ontstekingsreactie wordt geactiveerd, de dreiging wordt geneutraliseerd en vervolgens reguleert uw lichaam de ontsteking naar beneden om terug te keren naar homeostase.
Maar in MCAS beginnen uw mestcellen niet meer goed te werken. Ze beginnen veel te vaak veel te veel pro-inflammatoire mediatoren af te geven, waardoor een enorme en aanhoudende piek in ontsteking ontstaat. Deze zich misdragende mestcellen kunnen een groot aantal lastige en verontrustende symptomen veroorzaken. 1
Wat zijn symptomen van het mestcelactiveringssyndroom (MCAS)?
Op cellulair niveau triggert de ontstekingsreactie:
- De activering en rekrutering van andere immuuncellen om de indringer te targeten en te elimineren
- Verhoogde doorlaatbaarheid van uw weefsels om migratie van immuuncellen gemakkelijker toe te staan
- Stimulatie van samentrekking van bronchiën en gladde spieren
Deze combinatie van effecten kan een breed scala aan symptomen veroorzaken die elk lichaamssysteem van top tot teen kunnen beïnvloeden. Slechts een handvol van de symptomen die MCAS kan veroorzaken, zijn:
- Blozen, netelroos, jeuk, zwelling
- Spijsverteringsproblemen, misselijkheid, braken, diarree, buikkrampen, opgeblazen gevoel
- Een daling van de bloeddruk, snelle pols, flauwvallen
- Hoesten, piepende ademhaling, kortademigheid, verhoogde slijmproductie
- Hersenmist, angst, hoofdpijn, concentratieproblemen, slapeloosheid, duizeligheid
Om een veel diepgaander beeld te krijgen van de symptomen en grotere ziektebeelden die kunnen worden veroorzaakt door MCAS, ga naar en lees mijn artikel Mastcelactiveringssyndroom: hier is wat u moet weten wanneer histamine in de war raakt .
Hoe wordt u gediagnosticeerd met het mestcelactiveringssyndroom (MCAS)?
Het diagnosticeren van MCAS kan lastig zijn omdat de symptomen vaak een vage en brede constellatie van verschillende symptomen omvatten. Omdat ons begrip van het mestcelactiveringssyndroom de afgelopen jaren is gegroeid, zijn er enkele aanpassingen gedaan aan de criteria die worden gebruikt om deze aandoening te diagnosticeren.
Hoewel deze veranderingen op het eerste gezicht misschien klein lijken, kunnen ze een grote bijdrage leveren aan het verbeteren van ons vermogen om mensen die lijden aan de verontrustende effecten van MCAS nauwkeurig te diagnosticeren. Laten we wat dieper ingaan op de oorspronkelijke diagnostische richtlijnen en hoe ze zijn veranderd.
MCAS Diagnose Consensus-1
De oorspronkelijke richtlijnen voor het diagnosticeren van MCAS worden consensus-1 genoemd en omvatten het volgende:
- Typische klinische symptomen: Typische klinische symptomen worden beschreven als:
- doorspoelen
- pruritus
- urticaria
- Angio-oedeem
- Verstopte neus
- jeukende neus
- piepende ademhaling
- keel zwelling
- Hoofdpijn
- Hypotensie
- Diarree
- Toename van biomarkers: In consensus-1 is de primaire biomarker die wordt gebruikt voor de diagnose serum totaal tryptase. Elke verhoging met ten minste 20% boven de uitgangswaarde plus 2 ng/ml tijdens of binnen 4 uur na een symptomatische periode is vereist voor de diagnose van MCAS.
- Symptoomverbetering: een meetbare respons en verbetering van symptomen bij toediening van H1/H2-histaminereceptorblokkers of middelen die op mestcellen zijn gericht, zoals cromolyn.
Volgens consensus-1-richtlijnen moet aan alle drie de criteria worden voldaan voordat een officiële MCAS-diagnose kan worden gesteld.
MCAS Diagnose Consensus-2
De bijgewerkte versie van diagnostische criteria is consensus-2 genoemd en bevat de volgende richtlijnen voor MCAS-diagnose:
- Typische klinische symptomen: Consensus-2 heeft een enigszins gewijzigde beschrijving van klinische symptomen, waaronder de aanwezigheid van ernstige, terugkerende episodes van systemische mestcelactivering. Systemisch wordt gedefinieerd als het omvatten van minimaal twee verschillende orgaansystemen en kan omvatten:
- urticaria
- doorspoelen
- pruritus
- Angio-oedeem
- Verstopte neus
- jeukende neus
- piepende ademhaling
- keel zwelling
- Heesheid
- Hoofdpijn
- Hypotensieve syncope
- Tachycardie
- Buikkrampen
- Diarree
- Biochemische markers: Consensus-2 omvat ook een stijging van 20% plus 2 ng/ml in serumtryptaseniveau vanaf de basislijn van het individu, maar strekt zich ook uit tot aanvullende biochemische markers. Aanvullende van mestcellen afgeleide biochemische markers die voor de diagnose kunnen worden gebruikt, zijn onder meer:
- histamine
- Histaminemetabolieten
- PGD 2 – metabolieten
- Heparine
- Symptoomverbetering: Consensus-2 omvat ook een meetbare respons en verbetering van symptomen bij toediening van de volgende medicamenteuze therapieën:
- Mestcel-stabiliserende middelen
- Geneesmiddelen gericht tegen de productie van mestcelmediatoren
- Geneesmiddelen die de afgifte van mediatoren of effecten van van mestcellen afgeleide mediatoren blokkeren
Met bredere en robuustere diagnostische richtlijnen, zoals te zien is in de bijgewerkte consensus-2-criteria, kunnen we patiënten nauwkeuriger diagnosticeren. En met meer diagnostische mogelijkheden kunnen we symptomen beter aanpakken en patiënten op weg helpen naar beheer en genezing.
Wat is de behandeling voor het mestcelactiveringssyndroom (MCAS)?
Het behandelen van mestcelactivering vereist een brede benadering en omvat stappen zoals:
- Triggers vermijden
- Na een histaminearm dieet
- Mastcelstabiliserende medicijnen gebruiken
- Inname van een lage dosis naltrexon.
Ik heb uitgebreid geschreven over enkele manieren om MCAS aan te pakken in de volgende artikelen:
- De verrassende link tussen het Ehlers-Danlos-syndroom en het mestcelactiveringssyndroom
- 9 bewezen behandelingen voor het mestcelactiveringssyndroom – plus een verrassende nieuwkomer
- Mastcelactiveringssyndroom: dit is wat u moet weten wanneer histamine in de war raakt .
Maar er zijn een paar aanvullende behandelingsstrategieën die zwaar blijken te zijn als het gaat om de behandeling van MCAS.
Hoe kan ik MCAS anders behandelen?
Twee andere, minder bekende onderliggende problemen die moeten worden aangepakt als het gaat om de behandeling van het mestcelactiveringssyndroom, zijn:
Trauma en ontregeling van het zenuwstelsel aanpakken
Je mestcellen, je nervus vagus (ook bekend als polyvagale systeem) en je limbische systeem werken op een as als onderdeel van je afweersysteem. Zie je, er zijn mestcellen die in wezen de wacht houden bij elk van je zenuwuiteinden. Dit creëert een continue feedbacklus tussen je mestcellen en je neurotransmitters – wat betekent dat je emotionele toestand rechtstreeks communiceert en je mestcellen beïnvloedt.
Dit complexe samenspel betekent dat je zenuwstelsel, je emotionele toestand, je stressniveaus en je terugkerende gedachten een enorme impact kunnen hebben op je immuunsysteem en degranulatie van mestcellen. Stel dat uw zenuwstelsel ontregeld is en consequent aan uw mestcellen communiceert dat u zich in een gestresste of onveilige toestand bevindt. In dat geval gaan uw mestcellen in een staat van paraatheid, waardoor hun gevoeligheid toeneemt en de kans op degranulatie groter wordt.
Een belangrijk onderdeel van de behandeling van MCAS is dus het kalmeren van deze mestcellen en hen te helpen terugkeren naar een evenwichtige staat. En een van de meest cruciale aspecten van het kalmeren van deze mestcellen is het aanpakken van ontregeling van het zenuwstelsel en elk verergerd trauma.
Blootstelling aan schimmels en onderliggende infecties aanpakken
Je immuunsysteem heeft een ingewikkelde en delicate taak. Als uw immuunsysteem overweldigd en overbelast is, kan dit ervoor zorgen dat uw mestcellen in de war raken en zelfs op de geringste triggers overmatig gaan reageren.
Een belangrijk aspect van de behandeling van de disfunctie die bij MCAS wordt gezien, is dus het aanpakken van eventuele onderliggende factoren die kunnen bijdragen aan een burn-out van uw immuunsysteem, zoals:
- Blootstelling aan schimmel: u kunt alles lezen over het verband tussen schimmel en MCAS in mijn artikel Schimmel is een belangrijke trigger van het mastactiveringscelsyndroom
- Onderliggende infecties: Verborgen infecties zoals de ziekte van Lyme , Babesia , Bartonella of Eppstein Barr kunnen uw mestcellen in hyperdrive brengen en bijdragen aan MCAS.
- Toxine-overbelasting: als uw blootstelling aan milieutoxines het vermogen van uw lichaam om te ontgiften overschrijdt, kunnen deze toxines zich ophopen en uw immuunsysteem beschadigen. In mijn artikel Hoe u uw immuunsysteem een boost kunt geven door uw giftige last te verminderen , kunt u meer lezen over hoe een overbelasting van toxine uw immuunsysteem onder druk kan zetten .
Het elimineren van onderliggende infecties en het ondersteunen van uw lichaam bij het ontgiften van opgehoopte gifstoffen is een belangrijk aspect van de MCAS-behandeling.
Maakt u zich zorgen over het mestcelactiveringssyndroom?
Mastcelactivatiesyndroom is een ernstige en groeiende zorg. Het aanpakken van deze complexe aandoening vereist echt een volledig holistische en persoonlijke benadering van genezing. Maar het goede nieuws is dat als u zich zorgen maakt over MCAS, u niet de enige bent.
Er is hoop en er is hulp. Voor meer informatie over MCAS en hoe u de eerste stap kunt zetten in de reis naar genezing, begint u met het lezen van de artikelen die hierboven zijn gelinkt. En dan moedig ik je aan om naar mijn interviews te gaan met de ongelooflijke Beth O’Hara, waar we het hebben over de onderliggende oorzaken van MCAS en het geheim om het aan te pakken. U kunt ze openen via de volgende links:
Kennis is macht. En met de juiste hulpmiddelen kunt u genezen van MCAS. Als je dit artikel leuk vond en het naar een hoger niveau wilt tillen, raad ik je aan om je ook aan te melden voor mijn wekelijkse nieuwsbrief door je naam en e-mailadres in het onderstaande formulier in te voeren. Je krijgt mijn allerbeste tips en bronnen rechtstreeks in je inbox.
Nu is het tijd om van je te horen. Was je verrast om te leren over enkele van de vaak over het hoofd geziene aspecten als het gaat om het genezen van MCAS? Heb je tips of inspirerende verhalen over je reis naar het overwinnen van MCAS? Laat je vragen of gedachten achter in de reacties hieronder!
Bronnen:
- Mastcelactiveringssyndroom: een primeur voor de gastro-enteroloog – PubMed (nih.gov)
- Mastcelactiveringssyndroom: voorgestelde diagnostische criteria – PMC (nih.gov)
- Karakterisering van het mestcelactiveringssyndroom – PMC (nih.gov)
- Mastcelactivatiesyndroom (MCAS) (aaaai.org)
- Diagnose van het mestcelactiveringssyndroom: een globale “consensus-2” (degruyter.com)
Mestcelactiveringssyndroom: hoe het wordt gediagnosticeerd en 2 nieuwe behandelingen. Dr Jill Carnahan
Het is veilig om te zeggen dat de meesten van ons een scenario hebben meegemaakt waarin we overdreven reageerden. Waar we misschien op een veel overdreven manier reageerden dan de situatie vereiste. Welnu, hetzelfde kan gebeuren met uw cellen in een aandoening die bekend staat als het mestcelactiveringssyndroom – uw mestcellen kunnen een dramatische, overdreven reactie hebben en uw lichaam van top tot teen verwoesten.
In de afgelopen jaren is ons begrip van deze complexe aandoening aanzienlijk gegroeid. En naarmate ons begrip is geëvolueerd, hebben ook onze richtlijnen voor diagnose en ons vermogen om deze melodramatische mestcellen te behandelen, zich ontwikkeld.
Vandaag gaan we onderzoeken wat het mestcelactiveringssyndroom precies is, hoe diagnostische criteria de afgelopen jaren zijn veranderd en 2 fascinerende nieuwe behandelstrategieën. Laten we erin duiken.
Wat veroorzaakt het mestcelactiveringssyndroom (MCAS)?
Mastcelactivatiesyndroom, of MCAS, is een aandoening die wordt veroorzaakt door een overreactieve reactie van een groep cellen die bekend staat als mestcellen . Mestcellen zijn gespecialiseerde immuuncellen die als een soort alarmsysteem dienen. Wanneer mestcellen een vreemde indringer detecteren, geven ze een cascade van pro-inflammatoire signaalmoleculen af in een proces dat bekend staat als degranulatie .
Wanneer mestcellen degranuleren, ontladen ze deze ontstekingsstimulerende signaalmoleculen en activeren ze je immuunsysteem. Normaal gesproken degranuleren deze mestcellen, een ontstekingsreactie wordt geactiveerd, de dreiging wordt geneutraliseerd en vervolgens reguleert uw lichaam de ontsteking naar beneden om terug te keren naar homeostase.
Maar in MCAS beginnen uw mestcellen niet meer goed te werken. Ze beginnen veel te vaak veel te veel pro-inflammatoire mediatoren af te geven, waardoor een enorme en aanhoudende piek in ontsteking ontstaat. Deze zich misdragende mestcellen kunnen een groot aantal lastige en verontrustende symptomen veroorzaken. 1
Wat zijn symptomen van het mestcelactiveringssyndroom (MCAS)?
Op cellulair niveau triggert de ontstekingsreactie:
- De activering en rekrutering van andere immuuncellen om de indringer te targeten en te elimineren
- Verhoogde doorlaatbaarheid van uw weefsels om migratie van immuuncellen gemakkelijker toe te staan
- Stimulatie van samentrekking van bronchiën en gladde spieren
Deze combinatie van effecten kan een breed scala aan symptomen veroorzaken die elk lichaamssysteem van top tot teen kunnen beïnvloeden. Slechts een handvol van de symptomen die MCAS kan veroorzaken, zijn:
- Blozen, netelroos, jeuk, zwelling
- Spijsverteringsproblemen, misselijkheid, braken, diarree, buikkrampen, opgeblazen gevoel
- Een daling van de bloeddruk, snelle pols, flauwvallen
- Hoesten, piepende ademhaling, kortademigheid, verhoogde slijmproductie
- Hersenmist, angst, hoofdpijn, concentratieproblemen, slapeloosheid, duizeligheid
Om een veel diepgaander beeld te krijgen van de symptomen en grotere ziektebeelden die kunnen worden veroorzaakt door MCAS, ga naar en lees mijn artikel Mastcelactiveringssyndroom: hier is wat u moet weten wanneer histamine in de war raakt .
Hoe wordt u gediagnosticeerd met het mestcelactiveringssyndroom (MCAS)?
Het diagnosticeren van MCAS kan lastig zijn omdat de symptomen vaak een vage en brede constellatie van verschillende symptomen omvatten. Omdat ons begrip van het mestcelactiveringssyndroom de afgelopen jaren is gegroeid, zijn er enkele aanpassingen gedaan aan de criteria die worden gebruikt om deze aandoening te diagnosticeren.
Hoewel deze veranderingen op het eerste gezicht misschien klein lijken, kunnen ze een grote bijdrage leveren aan het verbeteren van ons vermogen om mensen die lijden aan de verontrustende effecten van MCAS nauwkeurig te diagnosticeren. Laten we wat dieper ingaan op de oorspronkelijke diagnostische richtlijnen en hoe ze zijn veranderd.
MCAS Diagnose Consensus-1
De oorspronkelijke richtlijnen voor het diagnosticeren van MCAS worden consensus-1 genoemd en omvatten het volgende:
- Typische klinische symptomen: Typische klinische symptomen worden beschreven als:
- doorspoelen
- pruritus
- urticaria
- Angio-oedeem
- Verstopte neus
- jeukende neus
- piepende ademhaling
- keel zwelling
- Hoofdpijn
- Hypotensie
- Diarree
- Toename van biomarkers: In consensus-1 is de primaire biomarker die wordt gebruikt voor de diagnose serum totaal tryptase. Elke verhoging met ten minste 20% boven de uitgangswaarde plus 2 ng/ml tijdens of binnen 4 uur na een symptomatische periode is vereist voor de diagnose van MCAS.
- Symptoomverbetering: een meetbare respons en verbetering van symptomen bij toediening van H1/H2-histaminereceptorblokkers of middelen die op mestcellen zijn gericht, zoals cromolyn.
Volgens consensus-1-richtlijnen moet aan alle drie de criteria worden voldaan voordat een officiële MCAS-diagnose kan worden gesteld.
MCAS Diagnose Consensus-2
De bijgewerkte versie van diagnostische criteria is consensus-2 genoemd en bevat de volgende richtlijnen voor MCAS-diagnose:
- Typische klinische symptomen: Consensus-2 heeft een enigszins gewijzigde beschrijving van klinische symptomen, waaronder de aanwezigheid van ernstige, terugkerende episodes van systemische mestcelactivering. Systemisch wordt gedefinieerd als het omvatten van minimaal twee verschillende orgaansystemen en kan omvatten:
- urticaria
- doorspoelen
- pruritus
- Angio-oedeem
- Verstopte neus
- jeukende neus
- piepende ademhaling
- keel zwelling
- Heesheid
- Hoofdpijn
- Hypotensieve syncope
- Tachycardie
- Buikkrampen
- Diarree
- Biochemische markers: Consensus-2 omvat ook een stijging van 20% plus 2 ng/ml in serumtryptaseniveau vanaf de basislijn van het individu, maar strekt zich ook uit tot aanvullende biochemische markers. Aanvullende van mestcellen afgeleide biochemische markers die voor de diagnose kunnen worden gebruikt, zijn onder meer:
- histamine
- Histaminemetabolieten
- PGD 2 – metabolieten
- Heparine
- Symptoomverbetering: Consensus-2 omvat ook een meetbare respons en verbetering van symptomen bij toediening van de volgende medicamenteuze therapieën:
- Mestcel-stabiliserende middelen
- Geneesmiddelen gericht tegen de productie van mestcelmediatoren
- Geneesmiddelen die de afgifte van mediatoren of effecten van van mestcellen afgeleide mediatoren blokkeren
Met bredere en robuustere diagnostische richtlijnen, zoals te zien is in de bijgewerkte consensus-2-criteria, kunnen we patiënten nauwkeuriger diagnosticeren. En met meer diagnostische mogelijkheden kunnen we symptomen beter aanpakken en patiënten op weg helpen naar beheer en genezing.
Wat is de behandeling voor het mestcelactiveringssyndroom (MCAS)?
Het behandelen van mestcelactivering vereist een brede benadering en omvat stappen zoals:
- Triggers vermijden
- Na een histaminearm dieet
- Mastcelstabiliserende medicijnen gebruiken
- Inname van een lage dosis naltrexon.
Ik heb uitgebreid geschreven over enkele manieren om MCAS aan te pakken in de volgende artikelen:
- De verrassende link tussen het Ehlers-Danlos-syndroom en het mestcelactiveringssyndroom
- 9 bewezen behandelingen voor het mestcelactiveringssyndroom – plus een verrassende nieuwkomer
- Mastcelactiveringssyndroom: dit is wat u moet weten wanneer histamine in de war raakt .
Maar er zijn een paar aanvullende behandelingsstrategieën die zwaar blijken te zijn als het gaat om de behandeling van MCAS.
Hoe kan ik MCAS anders behandelen?
Twee andere, minder bekende onderliggende problemen die moeten worden aangepakt als het gaat om de behandeling van het mestcelactiveringssyndroom, zijn:
Trauma en ontregeling van het zenuwstelsel aanpakken
Je mestcellen, je nervus vagus (ook bekend als polyvagale systeem) en je limbische systeem werken op een as als onderdeel van je afweersysteem. Zie je, er zijn mestcellen die in wezen de wacht houden bij elk van je zenuwuiteinden. Dit creëert een continue feedbacklus tussen je mestcellen en je neurotransmitters – wat betekent dat je emotionele toestand rechtstreeks communiceert en je mestcellen beïnvloedt.
Dit complexe samenspel betekent dat je zenuwstelsel, je emotionele toestand, je stressniveaus en je terugkerende gedachten een enorme impact kunnen hebben op je immuunsysteem en degranulatie van mestcellen. Stel dat uw zenuwstelsel ontregeld is en consequent aan uw mestcellen communiceert dat u zich in een gestresste of onveilige toestand bevindt. In dat geval gaan uw mestcellen in een staat van paraatheid, waardoor hun gevoeligheid toeneemt en de kans op degranulatie groter wordt.
Een belangrijk onderdeel van de behandeling van MCAS is dus het kalmeren van deze mestcellen en hen te helpen terugkeren naar een evenwichtige staat. En een van de meest cruciale aspecten van het kalmeren van deze mestcellen is het aanpakken van ontregeling van het zenuwstelsel en elk verergerd trauma.
Blootstelling aan schimmels en onderliggende infecties aanpakken
Je immuunsysteem heeft een ingewikkelde en delicate taak. Als uw immuunsysteem overweldigd en overbelast is, kan dit ervoor zorgen dat uw mestcellen in de war raken en zelfs op de geringste triggers overmatig gaan reageren.
Een belangrijk aspect van de behandeling van de disfunctie die bij MCAS wordt gezien, is dus het aanpakken van eventuele onderliggende factoren die kunnen bijdragen aan een burn-out van uw immuunsysteem, zoals:
- Blootstelling aan schimmel: u kunt alles lezen over het verband tussen schimmel en MCAS in mijn artikel Schimmel is een belangrijke trigger van het mastactiveringscelsyndroom
- Onderliggende infecties: Verborgen infecties zoals de ziekte van Lyme , Babesia , Bartonella of Eppstein Barr kunnen uw mestcellen in hyperdrive brengen en bijdragen aan MCAS.
- Toxine-overbelasting: als uw blootstelling aan milieutoxines het vermogen van uw lichaam om te ontgiften overschrijdt, kunnen deze toxines zich ophopen en uw immuunsysteem beschadigen. In mijn artikel Hoe u uw immuunsysteem een boost kunt geven door uw giftige last te verminderen , kunt u meer lezen over hoe een overbelasting van toxine uw immuunsysteem onder druk kan zetten .
Het elimineren van onderliggende infecties en het ondersteunen van uw lichaam bij het ontgiften van opgehoopte gifstoffen is een belangrijk aspect van de MCAS-behandeling.
Maakt u zich zorgen over het mestcelactiveringssyndroom?
Mastcelactivatiesyndroom is een ernstige en groeiende zorg. Het aanpakken van deze complexe aandoening vereist echt een volledig holistische en persoonlijke benadering van genezing. Maar het goede nieuws is dat als u zich zorgen maakt over MCAS, u niet de enige bent.
Er is hoop en er is hulp. Voor meer informatie over MCAS en hoe u de eerste stap kunt zetten in de reis naar genezing, begint u met het lezen van de artikelen die hierboven zijn gelinkt. En dan moedig ik je aan om naar mijn interviews te gaan met de ongelooflijke Beth O’Hara, waar we het hebben over de onderliggende oorzaken van MCAS en het geheim om het aan te pakken. U kunt ze openen via de volgende links:
Kennis is macht. En met de juiste hulpmiddelen kunt u genezen van MCAS. Als je dit artikel leuk vond en het naar een hoger niveau wilt tillen, raad ik je aan om je ook aan te melden voor mijn wekelijkse nieuwsbrief door je naam en e-mailadres in het onderstaande formulier in te voeren. Je krijgt mijn allerbeste tips en bronnen rechtstreeks in je inbox.
Nu is het tijd om van je te horen. Was je verrast om te leren over enkele van de vaak over het hoofd geziene aspecten als het gaat om het genezen van MCAS? Heb je tips of inspirerende verhalen over je reis naar het overwinnen van MCAS? Laat je vragen of gedachten achter in de reacties hieronder!
Bronnen:
- Mastcelactiveringssyndroom: een primeur voor de gastro-enteroloog – PubMed (nih.gov)
- Mastcelactiveringssyndroom: voorgestelde diagnostische criteria – PMC (nih.gov)
- Karakterisering van het mestcelactiveringssyndroom – PMC (nih.gov)
- Mastcelactivatiesyndroom (MCAS) (aaaai.org)
- Diagnose van het mestcelactiveringssyndroom: een globale “consensus-2” (degruyter.com)